آمریکا به دنبال حل بحران کمبود عضو پیوندی با قربانیانِ اوردوز

سوالی که هم‌اکنون ذهن بسیاری از پزشکان و متخصصان را در جامعه پزشکی این کشور به خود مشغول کرده این است که آیا به دلیل بحران کمبود عضو پیوندی و در نتیجه به خطر افتادن جان بیماران در صورت عدم دریافت عضوی که نیازمند آن هستند، می‌توان از اعضای بدن افرادی که به خاطر اوردوز با مواد مخدر فوت کرده‌اند بهره برد؟ این در حالیست که نگرانی‌هایی در مورد خطرات احتمالی این کار وجود دارد.

آمارهای منتشر شده در آمریکا نشان می‌دهد تا اوت سال ۲۰۱۷ میلادی بیش از ۱۱۶ هزار شهروند آمریکایی در صف انتظار دریافت عضو پیوندی بوده است. همچنین این لیست انتظار هر ساله طولانی‌تر می‌شود و این در حالیست که تعداد متقاضیان اهدای عضو به کندی افزایش پیدا می‌کند.

اخیرا گروهی از متخصصان آمریکایی به مطالعه روشی برای برطرف کردن این مشکل پرداخته‌اند و دریافت عضو پیوندی از افرادی را که به دلیل اوردوز مواد مخدر فوت کرده‌اند مورد بررسی قرار دادند.

اغلب، اعضای بدن این افراد به خصوص کبد و کلیه‌ها کنار گذاشته می‌شود زیرا این نگرانی‌ وجود دارد که این عضوها آلوده بوده و در نتیجه فرد گیرنده را در معرض ابتلا به بیماری‌های مزمن از جمله HIV و هپاتیت قرار می‌دهد.

بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد از سال ۲۰۰۰ تا کنون تعداد عضوهای پیوندی دریافت شده از اهدا کنندگانی که به دلیل اوردوز فوت کرده‌اند ۲۴ برابر بیشتر شده است. اما چرا برای جبران کمبود عضو پیوندی این کار به شکل گسترده‌تری انجام نمی‌شود؟

در این مطالعه پزشکان آمریکایی به بررسی فوائد و مضرات دریافت عضو اهدایی از افراد فوت شده بر اثر اوردوز پرداختند. آنها ابتدا به مطالعه اطلاعات ۱۳۸ هزار و ۵۶۵ اهداکننده عضو که بر اثر اوردوز فوت کرده و نیز ۳۳۷ هزار و ۹۳۴ گیرنده عضو پیوندی در فاصله سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۷ پرداختند.

ابتدا این تیم پزشکی مشاهده کردند موارد اهدای عضو از افرادی که به دلیل اوردوز فوت کرده‌اند طی ۱۷ سال گذشته افزایش شدیدی داشته است و از یک درصد در سال ۲۰۰۰ به بیش از ۱۳ درصد در سال ۲۰۱۷ رسیده است.

همچنین نکته مهم دیگر این است که وضعیت سلامت گیرنده‌های عضو از قربانیانِ اوردوز به طور کلی از بیمارانی که از اهداکنندگان دیگر عضو پیوندی دریافت کرده‌اند، نامطلوب‌تر نبوده است.

متخصصان در مقایسه اهداکنندگان فوت شده بر اثر اوردوز با اهدا کنندگان فوت شده بر اثر مشکلات جسمی دریافتند که گروه اول کمتر دچار فشار خون، دیابت یا حمله قلبی بوده‌اند. هر چند سطح کراتین در آنها بالاتر بوده است. در صورتیکه سطح کراتین بدن خیلی بالا باشد می‌توان نتیجه گرفت عملکرد کلیه‌ها دچار مشکل است.

گاهی اوقات این نگرانی وجود دارد که اهدای عضو از سوی افراد فوت شده بر اثر اوردوز منجر به انتقال ویروس‌های خاصی همچون هپاتیت C و B و HIV می‌شود اما تست‌های انجام گرفته نشان می‌دهد خطر انتقال از این گروه از اهدا کننده‌ها به گیرنده بسیار پایین است و شاید یکی از دلایل مهم آن دقت بیشتری است که جراحان و پزشکان برای انجام معاینات و آزمایشات به منظور اطمینان از سلامت عضو مزبور انجام می‌دهند در حالی که اگر اهدا کننده، یک قربانی اوردوز نبوده باشد ممکن است این حساسیت کمتر شود.

همچنین با وجود شبهات مورد به مورد، پزشکان معتقدند دریافت عضو از افراد فوت شده بر اثر اوردوز می‌تواند راهکار نسبی قابل قبولی برای بحرانی باشد که بیماران منتظر در لیست انتظار در این کشور با آن روبرو هستند.

به گزارش مدیکال نیوز تودی، متخصصان آمریکایی همچنین نتیجه گرفتند اگرچه این راهکاری با دوام و ایده‌آل برای کمبود عضو پیوندی نیست اما استفاده از اعضای بدن افراد فوت شده بر اثر اوردوز باید بهینه شود و در بسیاری از موارد این شیوه می‌تواند جان بیمارانی را که همچنان در انتظار اهدا کننده هستند، نجات دهد.

انتهای پیام